تاریخ: 3 آبان 89
حسن کروندی، مرد پر جذبه و البته مهربان و خوش مشرب فوتبال اصفهان در بهت و ناباوری مردمی که هر روز و هر هفته او را در زمین های خاکی و میدان های ورزشی جستجو می کردند، با زندگی وداع کرد اما خاطرات، چهره بشاش، گفتار گرم و رفتار متینش برای همیشه در یادها زنده خواهد ماند.
فوتبال اصفهان در بعد مردمی و با اصالتش بی شک با نام مرحوم حسن کروندی عجین خواهد ماند، مرد با صلابتی که برغم اعتباری که در تمام جامعه فوتبال ایران داشت اما همواره مردمی ماند و روح پاک ورزش را با هیچ چیز دیگری عوض نکرد.
حسن در نوروز 1328 در خانواده ای به دنیا آمد که پدرش چندان موافقتی با حضور فرزندانش در عرصه های ورزشی نداشت، اما اشتیاق وی به فوتبال، به عنوان پسر دوم خانواده سبب شد تا برادران کروندی یکی از مردمی ترین زمین های خاکی اصفهان را در باغ خانوادگی شان پایه گذاری کنند. در اواسط دهه 1340 باشگاه هما به این ترتیب توسط حسن کروندی تأسیس و در حاشیه زاینده رود جایی بین خانه هنرمندان امروز تا آستانه پل کنونی بزرگمهر به مکانی پرشور برای فوتبال دوستان اصفهان بدل شد. زمینی خاکی که بسیاری از برترین های تاریخ فوتبال شهر از آن اوج گرفتند که در این بین از جمله می توان به احمدرضا عابدزاده اشاره کرد.
موی سپید کردگان فوتبال اصفهان، کروندی فوتبالیست را مدافعی با صلابت و پر هیبت و کروندی بعدها داور را در عرصه قضاوت، شجاع، تیزبین و قاطع بر می شمارند، که هیچگاه کسی را جگر نزدیک شدن و اندک صحبتی با وی نبود. با این حال وی در بیرون زمین فوتبال، انسانی به غایت گشاده رو و دلسوز بود.
استاد عبدا... هاشمی پیشکسوت داوری و عکاسی فوتبال در اصفهان که هنوز عطر اندک درختان به و استواری درخت گردوی باغ کروندی ها را فراموش نکرده است، می گوید: «حسن، مردی فروتن، محکم و با اعتماد به نفس بود که برای تعلیم و پرورش فرزندان وطنش از جان مایه می گذاشت کاری که باید همگان بیاموزیم و بدان پایبند باشیم.»
حسین چرخابی مربی نام آشنایی که بیش از 40 سال پیش در زمین های خاکی این شهر با کروندی هماوردی داشته است، می گوید: «زنده یاد کروندی انسان فعالی بود، هر کاری را به بهترین نحو انجام می داد، مربی ای ارزنده بود و در داوری؛ بسیار نترس، بیطرف و عادلانه قضاوت می کرد ضمن آنکه انسانی به تمام معنا صادق بود.»
حســــن کروندی سال ها به عنوان دبیر ورزش در مدارس ناحیه سه اصفهان خدمت کرد. معلمی دلسوز بود و برای بسیاری از شاگردانش که بیم آن می برد، ممکن است با کم آوردن نمره تحصیل را ترک کنند، به دنبال نمره شان می دوید و با معلمانشان چک و چانه می زد. به گفته اصغر کروندی، پسر سوم خانواده، در تمام دوران ورزشی اش هیچ شخص سیگاری به تیم های تحت نظارت و مربیگری وی راه نیافت و اکبر برادر کوچکش نیز می گوید که در آغاز فعالیت هر کلاس و هر تیمی، حسن به شاگردانش متذکر می شد که اول درس و بعد ورزش.
محمد لایقی، از بازیکنان تیم هما در دهه 40 نیز در خصوص مرحوم کروندی می گوید: «او مربی ای بود که بازیکنان و شاگردانش را بسیار محترم می شمرد و نسبت به آنان حس مسئولیت داشت، با دوستان و همکارانش نیز رسم مروت را بجا می آورد و به تمامی گفته هایش وفادار بود.»
غلامرضا رضایی از مربیان فعلی فوتبال اصفهان و شاگرد کروندی می گوید: «خدا می داند که زنده یاد حسن کروندی چه زحمات فراوانی را برای فوتبال این شهر متحمل شد، با حقوق معلمی تیمداری کرد، خیلی سختی خاک و زمین کشید و با این حال در داوری و مربیگری همیشه یک نمونه بود.»
حسن کروندی به گواهی همگان انسانی بزرگمنش و اخلاق مدار بود و نسبت به پیشکسوتانش نیز با فروتنی و حق شناسی یاد می کرد. در یکی از آخرین گپ هایی که با وی داشتیم زمانی که از حیدرعلی دهقان سخن گفت یا زمانی که رجبعلی یزدانپناه را بزرگ خطاب کرد دریافتیم که چگونه یک مرد ورزش در این سن نیز از پیشکسوتانش به احترام و نیکی سخن می گوید. حیدرعلی دهقان، از دبیران ورزش باز نشسته ناحیه سه در خصوص همکارش کروندی می گوید: «حسن عاشق کارش بود، علاقه مند، جدی و با نظمی که تنها از وی می شد انتظار داشت. ورزش را اصولی آموزش می داد، مردی راستگو بود، فریب هیاهوی فوتبال را نخورد و همواره با لایه های جامعه ارتباطش را حفظ کرد و مردمی باقی ماند.»
بسیاری از داربی های حساس اصفهان آنزمان که تختی لبریز از هواداران سپاهان و ذوب آهن می شد را وی سوت زد و پس از بازنشستگی از داوری نیز نظارت بسیاری از داوری هایی لیگ برتر که ممکن بود به جنجال کشیده شود از جمله داربی های خوزستان و اهواز را فدراسیون به وی می سپرد.
مهدی اخوان، از داوران پیشکسوت اصفهانی و از هم دوره ای های زنده یاد کروندی می گوید: «اگرچه با وی اندکی اختلاف نظر در برخی موارد داشتم ولی به اینکه او انسان سالم، بی ریا و خدومی بود اندک تردیدی ندارم با اینحال معتقدم که جامعه فوتبال اصفهان قدر وی را بخوبی نمی دانستند و نمی شناختند.»
مرحوم کروندی به سبب خاطرات فراوانی نیز که از سال ها حضور خود در فوتبال اصفهان در سینه داشت، شاید مردی یگانه بود. خاطراتی که بسیار دوست داشت آنان را به چاپ رساند اما دریغا که نشد. اینکه او در این خاطراتش چه پیامی را می خواست به نسل های آتی برساند، بی گمان اما به دور از آنچه طرح زندگی او نشان داد، نبود. او در طول زندگی اش راستی و درستی را معنا کرد. روحش شاد.
حسن کروندی، مرد پر جذبه و البته مهربان و خوش مشرب فوتبال اصفهان در بهت و ناباوری مردمی که هر روز و هر هفته او را در زمین های خاکی و میدان های ورزشی جستجو می کردند، با زندگی وداع کرد اما خاطرات، چهره بشاش، گفتار گرم و رفتار متینش برای همیشه در یادها زنده خواهد ماند.
فوتبال اصفهان در بعد مردمی و با اصالتش بی شک با نام مرحوم حسن کروندی عجین خواهد ماند، مرد با صلابتی که برغم اعتباری که در تمام جامعه فوتبال ایران داشت اما همواره مردمی ماند و روح پاک ورزش را با هیچ چیز دیگری عوض نکرد.
حسن در نوروز 1328 در خانواده ای به دنیا آمد که پدرش چندان موافقتی با حضور فرزندانش در عرصه های ورزشی نداشت، اما اشتیاق وی به فوتبال، به عنوان پسر دوم خانواده سبب شد تا برادران کروندی یکی از مردمی ترین زمین های خاکی اصفهان را در باغ خانوادگی شان پایه گذاری کنند. در اواسط دهه 1340 باشگاه هما به این ترتیب توسط حسن کروندی تأسیس و در حاشیه زاینده رود جایی بین خانه هنرمندان امروز تا آستانه پل کنونی بزرگمهر به مکانی پرشور برای فوتبال دوستان اصفهان بدل شد. زمینی خاکی که بسیاری از برترین های تاریخ فوتبال شهر از آن اوج گرفتند که در این بین از جمله می توان به احمدرضا عابدزاده اشاره کرد.
موی سپید کردگان فوتبال اصفهان، کروندی فوتبالیست را مدافعی با صلابت و پر هیبت و کروندی بعدها داور را در عرصه قضاوت، شجاع، تیزبین و قاطع بر می شمارند، که هیچگاه کسی را جگر نزدیک شدن و اندک صحبتی با وی نبود. با این حال وی در بیرون زمین فوتبال، انسانی به غایت گشاده رو و دلسوز بود.
استاد عبدا... هاشمی پیشکسوت داوری و عکاسی فوتبال در اصفهان که هنوز عطر اندک درختان به و استواری درخت گردوی باغ کروندی ها را فراموش نکرده است، می گوید: «حسن، مردی فروتن، محکم و با اعتماد به نفس بود که برای تعلیم و پرورش فرزندان وطنش از جان مایه می گذاشت کاری که باید همگان بیاموزیم و بدان پایبند باشیم.»
حسین چرخابی مربی نام آشنایی که بیش از 40 سال پیش در زمین های خاکی این شهر با کروندی هماوردی داشته است، می گوید: «زنده یاد کروندی انسان فعالی بود، هر کاری را به بهترین نحو انجام می داد، مربی ای ارزنده بود و در داوری؛ بسیار نترس، بیطرف و عادلانه قضاوت می کرد ضمن آنکه انسانی به تمام معنا صادق بود.»
حســــن کروندی سال ها به عنوان دبیر ورزش در مدارس ناحیه سه اصفهان خدمت کرد. معلمی دلسوز بود و برای بسیاری از شاگردانش که بیم آن می برد، ممکن است با کم آوردن نمره تحصیل را ترک کنند، به دنبال نمره شان می دوید و با معلمانشان چک و چانه می زد. به گفته اصغر کروندی، پسر سوم خانواده، در تمام دوران ورزشی اش هیچ شخص سیگاری به تیم های تحت نظارت و مربیگری وی راه نیافت و اکبر برادر کوچکش نیز می گوید که در آغاز فعالیت هر کلاس و هر تیمی، حسن به شاگردانش متذکر می شد که اول درس و بعد ورزش.
محمد لایقی، از بازیکنان تیم هما در دهه 40 نیز در خصوص مرحوم کروندی می گوید: «او مربی ای بود که بازیکنان و شاگردانش را بسیار محترم می شمرد و نسبت به آنان حس مسئولیت داشت، با دوستان و همکارانش نیز رسم مروت را بجا می آورد و به تمامی گفته هایش وفادار بود.»
غلامرضا رضایی از مربیان فعلی فوتبال اصفهان و شاگرد کروندی می گوید: «خدا می داند که زنده یاد حسن کروندی چه زحمات فراوانی را برای فوتبال این شهر متحمل شد، با حقوق معلمی تیمداری کرد، خیلی سختی خاک و زمین کشید و با این حال در داوری و مربیگری همیشه یک نمونه بود.»
حسن کروندی به گواهی همگان انسانی بزرگمنش و اخلاق مدار بود و نسبت به پیشکسوتانش نیز با فروتنی و حق شناسی یاد می کرد. در یکی از آخرین گپ هایی که با وی داشتیم زمانی که از حیدرعلی دهقان سخن گفت یا زمانی که رجبعلی یزدانپناه را بزرگ خطاب کرد دریافتیم که چگونه یک مرد ورزش در این سن نیز از پیشکسوتانش به احترام و نیکی سخن می گوید. حیدرعلی دهقان، از دبیران ورزش باز نشسته ناحیه سه در خصوص همکارش کروندی می گوید: «حسن عاشق کارش بود، علاقه مند، جدی و با نظمی که تنها از وی می شد انتظار داشت. ورزش را اصولی آموزش می داد، مردی راستگو بود، فریب هیاهوی فوتبال را نخورد و همواره با لایه های جامعه ارتباطش را حفظ کرد و مردمی باقی ماند.»
بسیاری از داربی های حساس اصفهان آنزمان که تختی لبریز از هواداران سپاهان و ذوب آهن می شد را وی سوت زد و پس از بازنشستگی از داوری نیز نظارت بسیاری از داوری هایی لیگ برتر که ممکن بود به جنجال کشیده شود از جمله داربی های خوزستان و اهواز را فدراسیون به وی می سپرد.
مهدی اخوان، از داوران پیشکسوت اصفهانی و از هم دوره ای های زنده یاد کروندی می گوید: «اگرچه با وی اندکی اختلاف نظر در برخی موارد داشتم ولی به اینکه او انسان سالم، بی ریا و خدومی بود اندک تردیدی ندارم با اینحال معتقدم که جامعه فوتبال اصفهان قدر وی را بخوبی نمی دانستند و نمی شناختند.»
مرحوم کروندی به سبب خاطرات فراوانی نیز که از سال ها حضور خود در فوتبال اصفهان در سینه داشت، شاید مردی یگانه بود. خاطراتی که بسیار دوست داشت آنان را به چاپ رساند اما دریغا که نشد. اینکه او در این خاطراتش چه پیامی را می خواست به نسل های آتی برساند، بی گمان اما به دور از آنچه طرح زندگی او نشان داد، نبود. او در طول زندگی اش راستی و درستی را معنا کرد. روحش شاد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر