با دكتر حمیدرضا صدر درباره حضور مارادونا در تيم ملي
اميد آرامش
بحث بر سر حضور ديگو مارادونا به جاي افشين قطبي در راس تيم ملي بعد از پايان جام ملتها را بايد از چندين زاويه مختلف بررسي كرد. در اين خصوص اما به سراغ دكتر حميدرضا صدر رفته ايم، مردي كه تحليل هايش نوع ديگري است و تلاش نمي كند براي راضي شدن خيلي ها روي واقعيت سرپوش مي گذارد. دكتر صدر معتقد است همان طور كه مارادونا بدون شك بزرگترين بازيكن تاريخ فوتبال دنيا و حتي برتر از امثال پله و كرايوف است اما در بعد حاشيه هم كسي به او نمي رسد. دكتر صدر مي گويد نبايد از واقعيت فرار كرد، واقعيتي كه در جام جهاني جلوي چشمان مان بود و ديديم كه هيچ بازيكن و مربي و تيمي بهتر ار مارادونا نتوانست ليونل مسي را مهار كند و با اين مهار دمار از آلبي سلسته در بياورد.
* مارادونا شایستگی فنی ندارد
دیگو مارادونا را باید از چند جنبه مورد بررسی قرار داد. اولین نکته بر می گردد به بحث فنی درباره او. آیا اساسا مارادونا شایستگی فنی برای مربیگری در تیم ملی ایران را دارد؟ پاسخ قطعا منفی است. شاید بپرسید چرا؟ رجوع می کنیم به نتایج مارادونا با تیم ملی کشورش در جام جهانی آفریقای جنوبی.
با وجود یکی، دو جین بازیکن برجسته که هر یک ستاره های تیم های باشگاهی خود بودند مارادونا موفقیتی کسب نکرد تا نشان دهد هنوز برای مربیگری مثل بازیگريش پخته نشده. البته در این مقوله نباید راه پر پیچ و خم آرژانتین برای رسیدن به جام جهانی را نادیده گرفت. این مسائل نشان می دهد مارادونا از نقطه نظر فنی شایستگی رهبری تیم ملی را ندارد.
* دیگو با اسلحه حمله می کند
وجه دوم بررسی حضور مارادونا در ایران بحث مسائل روحی و روانی است. دیگو مارادونا مدت هاست که تعادل روانی و ذهنی ندارد. مارادونا بدون اندك شك و ترديدي بهترین بازیکن تمام تاریخ است، حتی بالاتر از پله و بقيه بزرگان اما از نظر حواشی به هیچ وجه قابل قیاس با دیگر بزرگان دنیای توپ گرد نیست. مقوله جدایی از همسرش، حمله به خبرنگاران با اسلحه و استفاده از مواد نیروزا و البته مواد مخدر همه و همه در کنار هم نشان می دهند مارادونا از نظر روحی و روانی تعادل ندارد و نمی شود روی او از این جهت حساب باز کرد.
* مارادونا زیر ذره بین منشور اخلاقی
در حالی که ستاد منشور اخلاقی فدراسیون مربیان خودی را بدجوری زیر ذره بین برده طبعا انتظار می رود در مورد مربی خارجی این ذره بین موشکافانه تر شود. حالا اگر مارادونا بیاید و سرمربی تیم ملی ایران شود چگونه فدراسیون او را در چارچوب منشور اخلاقی می پذیرد؟ بدون شک اولین کسی که واکنش نشان می دهد عزیز محمدی است و دوئل مارادونا و عزیزمحمدی دیدنی می شود چرا که دیگو سرآمد مربیان پر دردسر تاریخ فوتبال جهان است.
* ما کوبا نیستیم
هیچ مربی دیگری را در کتب تاریخ فوتبال پیدا نمی کنیم که به اندازه مارادونا حاشیه داشته باشد. بايد دید آیا مارادونا با چارچوب های اخلاقی فدراسیون همساز است یا نه؟ باید این مساله را هم در نظر گرفت که او تا چه حد ایران را می شناسد. یک نگاه سیاسی به کوبا دارد اما باید به او گفت ما کوبا نیستیم. چارچوب های مذهبی خودمان را داریم و غیر قابل قیاس با کوبا هستیم. مارادونا نمی داند ساختار فدراسیون ما چه طور است یا اینکه لیگ ما چه طور برگزار می شود به همین خاطر ابتدا باید او را آگاه کرد و سپس تیم ملی را به دستش سپرد.
* هیجان انگیز است اما نه به قیمت آینده تیم ملی
در کنار تمام خصوصیات منفی مارادونا دیدن او از نزدیک می تواند یکی از آرزوهای بزرگ تمام فوتبال دوستان روی زمین باشد. ملاقات با مارادونا از نزدیک قطعا برای بزرگ و کوچک هیجان انگیز خواهد بود. به شخصه علاقه بسیاری به مارادونا و ملاقات با او دارم اما معتقدم نباید آینده تیم ملی و موفقیتش را فدای دیدن مارادونا کرد چرا که حضور او از نظر من نمی تواند فوتبال ما را به روزهای آرمانی برساند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر